Ne demiş mevlana ‘Sen ne söylersen söyle, söylediğin karşındakinin anladığı kadardır.’ ve başka bir sözü de ‘Bizi bilen bilir bilmeyen de kendi bilir.’ bu yüzden kendimi anlatmak için artık çaba sarf etmiyorum. Çünkü biliyorum ki ne kadar anlatırsam anlatayım karşımdaki kendi istediği gibi anlayacak ve ben boşa yorulmuş olacağım. Belki de zamanla umursamaz oldum ve bu umursamazlığım beni güçlü biri yapıyor. Bu umursamazlığımın kimseye zararı yok ama kendime yararım var çünkü ben bu sayede kendimi iyi hissediyorum.
İnsanoğlu bu! Konuşmayı sever ve doğru yanlış demeden konuşur durur. Her zaman karşısındaki insan hakkında bir bildiği vardır belki bu bildiği yanlıştır ama o doğruluğuna o kadar çok inanır ki onu öyle kabul eder. Üzerdi beni insanların boş ve gereksiz yorumları ama artık umurumda değil, zaman bana takmamayı öğretti, kime öğretmedi ki?
Işığı görmeden önce kendi karanlığımda bir yer kiraladım ve oranın sahibi oldum ışığa varıp bir şeyler öğrenip bilgilendikçe karanlığıma geri çekildim ve kendimi daha da pekiştirdim. Hayallerimiz umutsuzluğa düştüğünde nasıl geçeceğini bilmiyorduk zamanla kendimizi tanıdık ve başarabileceğimizi anlayınca tekrar ayağa kalkma cesareti bulduk öyle geçmiyor mu hayat zaten. Umutsuzluğa düşersin ama bir ışık görene kadar, o ışık sana cesaret verir ve koşmaya devam edersin.
Göğüs kafesimde ufak adımlar ile gezinen güç ve cesareti hissettim. Yavaş yavaş kendim oldum ve kendimi insanlara anlatmaya çalışmadım ama onlara yararlı olan şeyler vermeye çalıştım. Kimisi aldı kimisi almadı kendileri bilir yapacak bir şey yok. Ve ben şimdi tam da olmak istediğim birisiyim. Çoğu zaman kaybettim ama bir o kadar da savaş verdim. Hırpalandım, yenildim ama nasıl biri olduğumu bilmeden önce!
Büşra Demir
0 Yorum