Bu kadar beklemenin sonu tabii ki muhteşem olacaktı.
Kulağım kapıda, senin gelmeyeceğini zannedip umudumu yitirmek üzereydim. İçim özlemle titremekten üşümeyi unutmuş, kalbim her atışında seni notalara döküp şarkı yapmıştı.
Umutlarım tükenmek üzereyken, her şeyden kopmuş çökerken, uykularım da bile haykıra haykıra ağlarken ne çok sevmişim seni, ne bitmez bir aşkmış bu.
Bu muhteşem sevgiyi içine gömüp gitmiştin. Biliyordum yine dönecektin. Ama o beklemek yok mu?
Kapıyı çalışından senin geldiğini anlamıştım. İnanamıyordum. Parmaklarınla kapıya vurduğun ses, yeni notalarla bir beste yapıyordu. Uçarcasına kapıya yöneldim, kalbim yerinden çıkacak gibiydi, bacaklarımı hissetmiyordum. Zor bir hamleyle kapıyı açıp seni gördüğümü hatırlıyorum, kendime geldiğimde dizlerindeydim.
Özür dilemek istediğimde, senin sus der gibi, işaret parmağınla dudaklarıma dokunuşun beni susturdu.
Demek ki beni affetmiştin, bu duyguların ışığında neredeyse kucağında tekrar bayılacaktım, sen de fark etmiş olmalısın ki bana tamam artık her şey bitti üzülme birbirimizin hatalarını anlamışız sevgimiz her şeyin önüne geçti bizi birbirimizle tekrar buluşturdu, İkimizde çok yorgunuz artık sevgimizin akan sularıyla hatalarımızı temizleyelim dedin ya artık tüm dünyalar benim oldu tüm yanlışlıklarımız, hatalarımız, dudaklarımızda son buldu.
Erol ÇOLAK
Bu kadar beklemenin sonu muhteşem oldu. Aşkı ne güzel anlatıyorsunuz. Tebrik eder, başarılarınızın devamını dilerim.