Şimdi başlayabilirim işte, bir iki kelime tükenmezimin döndüğünce saçlarına tokalar takmaya. E tabi, ben normal bir adam değilim. Uzanamasam da sana; bir iki dize ile tutayım ve tokalar takayım dedim o kıvır kıvır saçlarına. Sol yanım buğulu; nedendir bilmem. Belki kahvem taşıyor ya da gözlerim gözlerine değiyor. Bilemiyorum …. Önüm, sağım, solum, arkam desen hiçbir yer gözükmüyor. Belki de bir bozmanın dizelerinden geliyor bu aşk ve şevk. Sol kulağıma fısıldanıyor bir kanun resitali, sanki sen varmışsın gibi karşımda. Sanki sen konuşuyormuşsun da göçüp gitmişim başka alemlere. Sonra bir de bakmışım ki sırtıma, gitmiş onca ağırlık dünyanın. Sanki sen öpmüşsün yanağımdan. Benim arada sırada ellerim kanar. Gören bir bahçıvan zanneder; bense bilirim, çok günahkârım. Şükretmeyi unuturum tıpkı dikenleri tutar gibi gönül bahçesinin. Ama dediğim gibi ben bir bahçıvan değilim. Olsa olsa bir şair bozması ya da bir sokak köpeği. Yıldızları önüne seren bir keloğlan bile olamadım. Dostlarım desen hepsi gariban, çöplerin kiracısı. Sana bir şey söyleyeyim mi kıvırcık? Hiçbir fark yok onlarla benim aramda aslında. Onlar çöplerin kiracısı bense bu çöp kokan dünyanın. Hepimiz gideceğiz o kara mezara. Kimse kimseyi sevmezken benim ayak izlerim hep bir sokağın başına çıkar. Sokağın ismi kıvırcık; benim dertler kıvırcık, sevincim kıvırcık, sana olan sevdam kıvırcık. Bu dünya yuvarlak olsa da dümdüz davranıyor be kıvırcık! Vicdan desen dümdüz, kapkaranlık bir yol. Ne tepesinde bir gül ne de bir köpek, kedi var. Benimse gönül tepetaklak ve en tepesinde bir gül var. Yanında da bembeyaz papatyalar. Gül sen, papatyalar evlat, dost, aile. İşte öyle, benim hayat. Biri sorsa bana “nasıl gidiyor?” diye. Harbiden yuvarlanıp gidiyoruz be derim. Sonraki yazıya kadar bu yazım sana toka olsun. Yıldızları seremesem de bir sokak köpeği ya da bir kedinin bakışları sana armağan olsun.
0 Yorum