Adnan

Buz gibi parmaklarla el sallarken
Yılların emektarı, yastık ve yorganla buluşur
Ekmek davasına düşmüşken
İki bacı, iki kardeşin kahramanı olur

Adnan…
Cahillerin pençesinde bir güvercinken
Yuvası bozulmuş dişlerinde otuz iki tebessüm
Ve fakir sofrasında zengin adam

Bilye nedir bilmezken
Demiri döver gibi bileklerinde
Her bir solucana arpa dağıttı, soğuk kömürlükte
Ak süt Anadan uğrarken, rızık kamyonet şoförlüğünde

Ana, sabahı selamlar kırağıyla savaşırken
Kahraman, oyuncakları toplar
Ve yine bir savaş çığlığı duyulur topraktan
Adnan’ın bir elinde sakosu, diğerinde fidanlar

Yüreği yiğit, öfkesi çocuk kadar
Buz gibi parmaklarla selamlar
Her bir kökte biten aynı bahçenin çocuklarını
Sobada yanan patates gibi sımsıcak…

Kahraman, bilye de oynayamadık
Sakona bir bakış, ne bu acele?
Daha akşam ezanı okunmadan
Adnan, kahraman dayım… Hakkını helal et…