Günlerden bir gün,
Güneş adeta kalbime doğuyordu.
Uzun zamandır parçalı bulutlu olan
Zihnime inat gibiydi bu durum.
Gönlümü adeta ışıkları ile ısıtıyor,
Kanımın hızla akmasına olanak sağlıyordu.
Kalbime göç eden kuşlar,
Beraberinde gün ışığını da alıp getirmişti…
Yeni bir göç hazırlığı başlamıştı.
Fikirlerim ordan oraya savruluyor,
Bir esinti ile kafamın duvarlarına çarpıp duruyordu.
Aniden hayat bulan kalbime şaşırıyor gibiydi.
Oysa bunca şeyin sebebi,
Okyanusu dahi aratmayan bir çift gözdü.
Derinliği ile gönlümü sıkıştırıyor,
Her bir damlası ile
Tekrar tekrar hayat veriyordu.
Yaşam ile ölümü adeta gözlerine hapsetmişti.
Gözleri ile buluşmakta zorlanan, gözlerime inat;
Kalbim şimdiden teslim olmuştu…
Fikirlerim savrulmayı kesmiş,
Dingin bir denize dönmüştü.
Tekrar atmak için yalvarıyordu kalbim.
Gözlerinin bahşedeceği bir nebze sevgiye.
Dudakları aralanıyordu yavaşça,
Ve ruhumu teslim ediyordum oracıkta…
Peki neydi bu her hücremi ele geçiren?
Yüzme dahi bilmeden,
Bir sevda uğruna
Beni okyanuslara düşüren.
Aç kalbini sevgilim,
Bahşet bana gözlerindeki sonsuzluğu…
Aç ruhunu sevgilim,
Bugün dans etsin bedenlerimiz;
Aç dudaklarını sevgilim,
Bir çift sözün ile hayat bulayım.
Aç fikirlerini sevgilim,
Bugün biz olalım.
Ve günlerden bir gün
Kalbimin batısında bir şeyler oluyordu.
Güneş usulca batarken
Yerini tekrar bulutlar alıyordu…
Dilan ERDOĞAN
Duygular ne kadar güzel kaleme dökülmüş. Tebrik ederim.
Çok teşekkür ederim ince düşünceleriniz için ❤️