Kurtar Beni


Yıkıldı ruhumun şehirleri,

Bu ucu bucağı olmayan bedende barınamadım.

Daha kokusunda hasrettim aydınlık bir geleceğe,

Güneşi, suyu boldu amma soldurdular yarınlarımı.

Kendi toprağımda tutunamadım.

Yağmurlar yağdı gün aşırı.

Üşüttüler sıcak iklimlerde.

Ve ben hep göğün bir bildiği vardır dedim.

Meğer bulutlardan alçakta yağıyormuş yağmurlar, bilemedim.

Bir gözyaşlarım bir de umudum, akıp gitti çaresizce ihanetin pususuna.

Çırpındım ama gücüm yetmedi, çıkarcı insanlardan kendimi kurtarmaya.

Aldım bavuluma hiçlikleri, kaçtım ruhumdan inançsızca.

Benden geriye son iyilikte akıp gitti ruhumdan dökülen kanlarla.

Kötülüğe meylettirdiler beni,

Ben, beni benden bile kurtaramadım.

Eğer kaldıysa sevgiye dair bir dünya,

Kurtar beni benden al götür oraya.

Yaşamak diyemiyorsak şu kanlı hayata,

Sevgiyle varalım hayat olan dünyaya.

Serkan EMİR


Like it? Share with your friends!

Serkan Emir
Ben bir yazar aday adayı olarak pek çok yazı ve kitap çalışması yapıyorum. Okumayı ve yazmayı çok seviyorum ve bu anlamda insanın en iyi dostunun, sırdaşının ve psikiyatristinin kendi kalemi defteri olduğunu düşünüyorum.

0 Yorum

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir