
Patladım, milyonlarca parçaya dağıldım
Kabul edildim, kilitli kaldım, tanıdım
Büyüdüm, içindeki yalnızlıkta sıkıştım.
Emdim enerjini, anne memesi gibi
Biriktirdim, çaresiz özerkliklerimi
Bırakamadım, kendi haline kendimi.
Kovuldum, gözlerini kısarak baktın
Soktun, yürek boyu mesafe aramıza
Göç ettim, ellerindeydi kaderim.
Yoktu, hiçbir fikrim yoktu, unuttum
Bulamadım, sesimi ve cesaretimi
Çıkardım, sevilmeden sevmeyi.
Korudum, alanımı verdiklerimi
Yaydım, sessizce kasvetlerimi
Kavrayamadım, kimsesiz yörüngemi.
Vuramadım, yüzüme debelenişimi
Çözüldüm, sorumlusuydu bezginliğin
Sürdürdüm, üstü kapalı köleliğimi.
Asıldım, tüm varlığımla boşluğumda
Bakıyorum, benliğime dikkatle senden
İlikledim, kendi düğmem ile çenemi…
Fısıldadım, teşekkür ettim gölgeme
Bıraktım, son sigaramı küllerime
Güle güle sevgilim, iyi bak kendine…
Ahmet GENCAL
0 Yorum