Polaris

Dudaklarında yıldız tozlarını saklayan,
Gözlerine bir parça denizden,
Bir parça gökyüzünden çalan, sevgilim.
Devamlı sana dönük olmam
Bir iğnenin hep aynı yöne aşık olması gibiydi…
Pusulanın hep kuzeyi gösteren ibresi gibi her gece vakti kalbim seni gösteriyordu.
Bir gece ansızın gönlüme kayan,bir yıldız
Bugün gecemi değil de,
İnatla ruhumu aydınlatıyordu.
Odama düşen mehtaba karşı,
Bayık gözlerim gözlerinle cilveleşirken,
Bir ışık gibi süzüldün dudaklarıma.
Tenim tenine kenetlenip uyuşurken,
Sarıldığımda kalbim göğüs kafesimi delip,
Tek evine, kafesine girip kendinden geçerken
Usulca yanaş ruhuma.
Düşüncelerimiz mehtaba doğru dans ederken,
Etraf karanlık, yıldızlar sönmüşken,
Yine de yolum yoluna denk gelir miydi?
Sanki ibreye inat ediyor,
Sabahımı aydınlatıyordu güneş.
Etrafı aydınlıkta tutmak için uğraşıyor.
Kuşların cıvıltılarını özgür bırakıyordu.
Ağaçlar yosunlarını saklıyordu,
Yolum yoluna denk düşmesin diye.
Yoksa gözlerimin içine doğan sen misin?
Yosunları saklayıp yolumu şaşırtan..
Yoksa sen misin gözlerine sonsuzluğu sığdırıp,
Ruhumu ısıtıp uzaklaşan.
Gökyüzünü gözlerine hapsedip de
Polaris’i unutan…
Ah sevgilim
Eksene meydan okuyan,
Seni karşısına almaz mı sandın.
Tarihe yol gösteren,
Bana ışık saçmaz mı sandın.
Ah sevgilim,
Gözlerine bir sonsuzluğu sığdırıp da,
Beni nasıl son yaptın.

Dilan ERDOĞAN