Bazen içimde dağlar oluyor söylemek istediklerim. Ama dökemiyorum kelimelere, kendime bile itiraf edemediklerim düğümleniyor boğazımda. Sanki tepedeyim, sanki o karanlık beni içine hapsediyor. Canımı yakan şeyin ne olduğunu henüz bulamadım. Kıvranıyor ruhum içimde. Bir doğumun arifesindeyim, tüm gücümle çabalıyorum ama olmuyor. Beni geceler boyu uykusuz bırakan şeyin ne olduğunu, gün boyu nefes almaktan öteye gidemeyen yaşanmışlığımın sebebini bilmiyorum. Beni günden güne çürüten, ruhuma ket vuran bu duygunun nereden, kimden geldiğini bilmiyorum. Bir gün yeniden güneş doğduğunda, güneş benim için doğduğunda; yaşamın nefes almaktan öte bir şey olduğunu anladığımda, her gün batan güneşi uğurlayacak kadar ışığım olur umarım. Güneş yerini karanlık gecelere bıraktığında tıpkı bir yıldız gibi parlayan ışığımla mümkünlerin ötesindeki gücümle elimin değdiği her şeyi güzelleştireceğim.
Bir gün gözümü açtığımda uyandığım hayat, kapalı gözlerimle gördüğüm hayat olduğuna eminim.
Yaren Esra Erduan
0 Yorum