Ben Bir Veysel’in Türküsündeyim


Hiç güçlü olmadım aslında yalnızca öyleymiş gibi gözüktüm
Hayatın bana getirdiği acıya hüzne göğüs gerebilmek değildi marifetim
Dokunsalar ağlar gibiydim ama dokundurmamaya yeminliydim
Hayatı tozpembe gösteren mutluluk şarkılarım yoktu dilimde ben bir Veysel ‘in türküsündeydim
Uzun ince gittiğim yollarda mevsimim sonbahardı
Sabahlarım yarı aydınlık ağaçlarımın yaprakları solgun sarı yerlerde
Bir kuzunun melemesin de, bir kuşun cıvıltısında bir dağın başında kekliktim
Hiç büyümek istemedim…
En büyük derdim kanayan diz yaram olsaydı gözyaşlarım mutluluktan
Hani mahallelere gelen dönen salıncaklar vardı ya
Tek hayal kırıklığım onlara binememek olsaydı
Keşke…
Üzgünüm ben büyüdüm ama belki de hiç küçük değildim
Uzayan yollar oldu, büyüyen hüzünler
Kanayan yara yüreğim oldu
Gözyaşlarım ümitsizlikten
Dilimde hayatı tozpembe gösteren mutluluk şarkılarım yoktu
Düşmüştüm gurbet ellerde gidiyordum gündüz gece
Ben bir Veysel’in türküsündeyim

Elmas KORKUTACAK


Like it? Share with your friends!

İncetezat Edebiyat
Kişisel yazılarınızı bize göndererek sitemizde yer almasını ve daha fazla kişiye ulaşmasını sağlayabilirsiniz. https://www.incetezat.com/misafir-yazarlik/

0 Yorum

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir