gözlerimi açıyorum dağ başında
yüzlerce kollarım var
kır çiçeklerini sarmaya
bir yalnız gövdeye yüklemişim
hayata dair ne varsa
taşıyorum işte taşımaksa…
cıvıltıların ulağını görüyorum
uzak da olsa anlıyorum
buranın kuşları değil bunlar
kafes nedir bilmezler
konuyorlar dert yüklü dallarıma
ha bire anlatıyorlar
gördükleri güzel yerleri
sonra uçup gidiyorlar
bırakıp bir başıma beni
kesik dallarım kucağımda
ak bulutlar gibi akarak
uçmak istiyorum
sen de haklısın toprak kardeş
sana tutundukça anlıyorum
uzun zamandır
diğer yarımı arıyorum…
gözlerimi kapatıyorum kent ortasında
düşüm bana yeter diyorum
katıksız çıktım ne de olsa bu yola
yavan da olsa bana yeter
ben hazırım aç olanları doyurmaya…
samimiyet ağacını arıyorum
betonlaşan sohbetlerin arasında
keskin bir cümleye vurulmaya hazırım
kitabından firar etmiş sözcüklerle
saldırsa yaralarıma…
yalnızlık insana mahsus
anladım onca yıldan sonra
iç sesimi dinlediğimde
vicdan tahtıma kılıcını saplamış
gerçeklerin serdengeçtisini anlayınca…
eksiğim
dallarımdan biri yok
adı özgür
soyadı dünya
kendimi buldukça arıyorum
uzun zamandır
diğer yarımı sarıyorum…
Küsuratsız Pi (Suat Gürbüz)
0 Yorum