Eşik

İki ben var sanki içimde
Benim bile bilmediğim

Gömüyorum onu hücrelerime
Toprak atıyorum kürek kürek

Onun istediği ısınmak güneşte
Benim yaptığım sessizce erimek

O yaşamak istiyor ölesiye
Ben eşikten bakıyorum hayata ürkek

Onun kalbi atarken sanki şimşek
Bense her adımı hesaplıyorum ilmek ilmek

Sezgi KARACA