Hicran

Yalnızlığa süzülen albatrosun kanatlarının altında

Toprağa kök salmış kederim

Kelebeğin ömrüne sığdırdığım gülüşüm

Bin bir şekilli bulutlara yükseliyor

Annenin, çocuğuna bakışında yaşıyor inkisarım

İçten, can acıtan ama uzun sürmeyen

Fakirliğim kadar utandığım sesim

Sıcak yaz akşamları ağaçlarda cırlıyor

Serçe kadar ürkek yüreğim

Sert, soğuk rüzgârlarda sürükleniyor

Tanrı kadar kibirli nefsim

Adıma şiirler, şarkılar yazılsın istiyor

Ay ışığında parlayan yakamoz misali

Bir varım bin yokum hicranınla