Duygularımın Yapısökümü


İçimdeki güz yapraklarını dökemesem de sanırım duygularımın
yapısökümü yaşanıyor bendenimde.

Gözlerim kuruyor, bulutları toplayıp da yağamayan bir nisan yağmuru gibiyim… Bazen en sulak toprakta yetişen ama hiç açmayan bir çiçek… Fonda Hande MEHAN
“Sonbahar” derken sonbaharda dökülemeyen yaprak gibi hissediyorum kendimi… Sürekli birşeyler yapmam gerekiyor ve yapamıyor hissi yaşıyorum. Uçsuz bucaksız gökyüzünde hızla salınan bir salıncaktayım.. Gökyüzüne ulaşmaya çalışıyor,ellerimi uzatıyorum tam yakaladım derken salıncağımın ipi kopuyor,düşüyorum. Dökemiyorum içimdeki cemremi. Çekingen halimden midir bu tavrım yoksa hep başkalarını düşünerek yaşadığımdan mıdır bilemiyorum. İçimi dökmek istiyor, sarardıkça sararıyorum ama içimdeki güz yapraklarını dökemesem de sanırım duygularımın yapısökümü yaşanıyor bedenimde.

Hissediyorum, değişiyor bir şeyler…

Ben ne bulutlu havayı severim ne de sonbaharı halbuki… Hep yeşil olmalı her yer hep güneş… Bulutların arkasına saklanmamalı. Şimdi arduvaz renkli bulutların arkasında kalan güneş gibi hissediyorum kendimi.

Hissediyorum, değişiyor bir şeyler.

Neden bilmiyorum içimde ayaz var. Üşümemek için çorap giyiyorum yaz
akşamları bile. Çorapla uyumayı hiç sevmem halbuki. İçim titriyor, viski bile ısıtmıyor. Kalbim dökülemeyen bir kar tanesi şimdi…

Kanatları ıslandığı için uçamayan bir arı gibi yağmuru sevmezdim önceleri.
Yağmurda kanatlarım açık uçmaya çalışıyorum şimdi. Gök gürültüsü bile korkutmuyor artık beni… Son uykusuna dalmış bir kelebeğin rüyasındayım. Her yer karanlık. Muazzez İlmiye
Çığ geliyor: “Bilge kişi karanlıkta, ışık çıkmaz sokakta yol bulandır.” diyor birden.

Hissediyorum değişiyor…

Kendimi parçalarına ayırmanın eşiğinde… Kestim damarlarımdan geçen
milyonlarca seni, akıttım bedenimden. Omzuma yüklediğin yalanları teker teker attım üstümden attıkça ve aktıkça hafifledim. Beynimde seninle ilgili olan her şeyi yaktım. Yaktıkça söndüm, söndükçe hafifledim. Bak şimdi gerçekten kuş gibiyim. Bir martı değil ama…

Duygularım yapısökümüne girerken şimdi hissediyorum. Değişiyor,
Bir şeyler…


Like it? Share with your friends!

Aslı Gökmen
“İnsan, kalbinde yaşadıklarını bir kitap gibi gözlerinde taşır ve bir insanı tanımak, kitabını okumak ile başlar.” Türkçe öğretmeni ve yazarımsı.

2 Yorum

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir