Gözleri görmeyen insanlara kör derler, oysa bilmezler ki asıl kör olanlar görüp de görmezden gelen, bilip de susanlardır. Asıl sağır olanlar duymayanlar değil, avazının çıktığı kadar bağıranların ağzını kapatanlardır…
Gözünün önünde alev alev yanıp biterken ben sanki damla damla benzin dökmüştü bana, yanıyordum ben, her bir hücrem yanıyordu. oysa beni yakan şey de onun sevdasıydı. İnsan sevdadan yanar mı demeyin. Kül olana kadar yanarmış meğer. Ben de bilmezdim ama öğrendim. En kötüsü de ben en başından hissetmiştim en sonunu. Bilir gibiydim bu anları. İlk tanıştığımız andan beri bugün için yaşamışım ben meğer. Günden güne bu duyguya hazırlık yapmışım ben. Asıl katiller gerçekten insan öldürenler değil bence, bir insanın yaşarken ölmesine sebep olanlar. Hoş ölmek için önce yaşamak gerek ve ben onu tanımadan önce yaşamadığımı fark ettim, onu tanıdıktan sonra da kendimi günden güne mezarımı kazarken buldum. Kirpiklerini sevdiğim, saç tellerini öptüğüm… Söyle bana, hiç mi görmedin beni, sevdan bir kurt gibi yüreğimi kemirirken hiç mi görmedin sen. Dudaklarımda yalnızca senin ismin yankılanırken, söyle hiç mi duymadın… Beni gördüğünü ve duyduğunu biliyorum. Sevdan uğruna yapamayacağım şey olduğunu da biliyordun. Gerekirse tüm herkesi karşıma ama seni yanıma alırdım ben. Öyle de yaptım. Sen de benim yanımdasın sanmıştım ama meğer sen beni kapıya kadar geçirmek için eşlik etmişsin. Meğer hayatıma girdiğin günden beri çekip gitmenin planlarını yapmışsın, kaçıp gitmek istemişsin ama gidememişsin. Yolun yarısından dönmüşsün hatta bir kere. Oysa benim bildiğim sen isen eğer arkanda bıraktığın her neyse bir daha dönüp bakmadan koşar giderdin… Gitmeyişin, gidemeyişin sevdamdan sandım ben. Meğer sen kendinden gidememişsin, meğer kaçıp gitmeye çalıştığın kişi kendinmiş. Sen tüm gücünle savaşırken, kendinle. Ben ise kendimi siper etmişim sana. Seni senden korumuşum. Meğer sesimi duymayışın kendi gürültünü susturamayışındanmış meğer beni görmeyişin kendini göremediğindenmiş. Meğer ben de kendi yansımamı sevmişim, kendi yansımama aşık olmuşum, kendi şefkatime… Meğer sen beni kendimle tanıştırıp, kendinle vedalaştırmışsın.
Şimdi sana veda etmek isterdim ama iki gözümün çiçeği, biz seninle hiç kavuşmamışız zaten… Biz hiç, biz olmamışız. Hep kendi içimizdeymişiz…
Yaren Esra Erduan
0 Yorum