Emare

Ölüyordu insan

Yeniden doğuyordu hiç unutmasan

Rönesans çocukları gibi

İki raylı trende dönüyordu her zan

Victor Hugo’nun dönüşüm saatini tam on ikiye kursan

Duysan rüyanın sesini fincandan hiç uyanmasan

Sonu gelmeden başında bilge suya doysan

Görünmez olurdu ellerin yakamozda güneşi tutuyorsan

Türk kahvesinin telvesinde nefesin akışkanlığı,

Kokusunda zamanı yudumluyorsan

Her renkten bir yıldız olup akıyorsan bilincine

Beyninde sönmeyen ateşle hiç yanmıyorsan

Her yerde her şeyde halikı dinleyebiliyorsan

Maliki bir eser hala yüzünde

Dün de yarın da bugün diyebiliyorsan…

Sonay Salman