Gözlerine bakınca batan bir gemiden ölmemek için çırpınan insanlar görüyorum. Tıpkı senin sevginden sağ çıkmaya çalıştığım gibi o insanlar da bir kaçış yolu arıyorlar. Bunu yalnızca gözlerinde görmüyorum. Ellerin bir kor ateş gibi dokununca yakıyor beni. Kalbimi yakıyor, her bir zerrem alev alev yanıyor uğruna.
Seni severken korkuyorum, çünkü ben kendimi kaybediyorum sende. İnan sevgilim, vücudumun her bir zerresi seni çağırırken senden uzak kalmak yoruyor yüreğimi. Tüm bedenim senin için çırpınıyor. Uğruna delirirken aklım, yüreğimde yalnızca senin sevgin. Sahi neyimsin sen benim? Hiç doğmayacak çocuğum, sevgisini hissedemediğim babam, beni koruyup kollayan abim, her düştüğümde elini uzatan dostum veya hücrelerime kadar arzuladığım sevgilim. Hangisisin sen? Sen adını koyamadığım sevgim. Yegâne yoldaşım. Sen ki gözlerinde bir donanmayı batıracak güce sahip olan adam, söyle bana neyden sebep bu halin? Bir görünüp bir yok oluşun. Sahi delirdim mi ben, yoksa seni kafamdan mı uydurdum. Peki Ya ismim yankılanırken dudaklarında… yoksa hepsi, hepsi birer sanrı mıydı? Tanrım yardım et, uğruna denizlerde boğulup ateşlerde yandığım adam aklımın bana oyunu muydu? Tanrım delirmek dedikleri buysa eğer, ben niye bu zamana kadar aklı selim kaldım?
Yaren Esra Erduan
0 Yorum