Papatyalardan Yıldızlara

Duraksasak, kalsak öylece. Yerimizden kalkmadan, kımıldamadan… 

Ne bir bakışımız değse uzaklara, ne de ses tellerimizden fırlayan kelimelerden kurşunlar… Hiçbir acı teneffüs etmese bedenimize. Acıyacak canımız olmasın demiyorum nefes alıyorsak illaki acır. Sadece biz birbirimizin canını acıtmaya göz yummayalım. 

Kül olmak yürek işidir. Yanan da birdir yakanda. 

Kül olabiliyorsak eğer aşk ile yeniden doğarız nasılsa. Fakat kül ederken yanmıyorsa yakanın canı o ateş aşksızlıktandır. Dirilmez bedenimiz. Sen kül edeceksen eğer bunu bil öyle yak beni. 

Bilirsin hiçbir öfke durulmaz değildir. Öfke tıpkı deniz gibi dalgalı, fırtına gibi şiddetli olur. Kalpten gelen bir öfkeyse nasılsa sevgi olduğu için vardır. Öfkelendirmek istenmez amma sessizliktense öfke çok daha iyidir. Çünkü öfkelenirsen çözeriz ama sessiz kalırsan biteriz. 

En güzeli ne sen öfkelen ne de ben yanayım. Ben her zaman aşktan yanayım. Gayem aşktan yanmamak değil kül olacaksak aşkın harında Mutluluktan yanalım. 

Sen ey yakanım,

Bil ki her insan yanar da yakar da. 

Sanma ki yanan davacı olmaz kalp namında. 

Hüküm verilirse bu duruşmada.

Yakan da yanar aşkla.

Biliyorum çok su kaynadı hayatımızda. Çokça yandık, çokça yaktık aynı suyun sıcağında. Zaman zaman unuttuk kırılan kalbin kendi canımızda attığını kelimelerce vurdukça. Ama öfkede aşktandır sonuçta.

Biz en iyisi biz olabilmenin yolunu bulalım. Biz olabiliyorsak eğer ölüm gelene kadar koruyalım. Biz olamıyorsak şayet istememekten vazgeçelim. Çünkü hayat zaten çok kısa biz daha fazla kısaltmayalım.

Duralım yerimizde öylece, sen otur oturduğun yerde de bana kalbinde, bense bin fiil katledeyim ayrılığı vesveselerin gölgesinde. Olurda yine de olmazsa diye tüm papatya tohumlarını kalbimizin coğrafyasında ölmeyecek bedenlerimize ekelim. Bizli şarkılarca gülümsesin yarınlar, gülüşlerinin sıcağında filizlensin papatyalar. Bu sefer büyüyecekse adına aşk dediğimiz papatya senin biz olduğumuz bu sonsuzlukta büyüsün.

Eğer uzanırsak gökyüzünün ellerine yakarız yıldızsızlığı aşk namına. Hatıralarca yıldızlar konar sonsuzluğumuza.

Gel aynı sonsuzlukta aşkla bakalım papatyalardan yıldızlara.

Serkan EMİR