
Bir ruhum kaybolmuş bedende,
Beni bulun.
Yitirilmiş umutlarda esarete kürek çekiyorum özgürmüşçesine,
Beni bulun.
Dayanılmaz bir feryada hapsolmuş cismim,
İsmimi unutalı çok oldu, beni bulun.
Kırık kalpler namına hükümdarlığa mahkum ettiler yarınlarımı,
Yarınlar henüz doğmasa da dünün azabı var gölgemde.
Beni bulun.
Titrek bir cesaretin azmin de, tüm gemilerin yelkenleri suya düşürüldü hayallerimde.
Düşlerime asılmış iken ruhuma çöken benden bir iz,
Beni bulun.
Daha gençti bedenim, hatırlıyorum.
Ne kırklı yaşlar tünedi kırık rıhtımların martıları gibi,
Ne de otuzlu burukluklar.
Biliyorum, orada bir yerlerde kanıksanmış notalarım.
Biliyorum, inme inmiş dizelerimin izbe köşelerindeyim.
Hiç söylenmemiş şarkılarda da kalsa hislerim.
Siz beni bulun.
Ne ismim, ne cismim ne de ruhum…
Yakarışsız bir lisandadır umudum.
Belki varım belki de yokum.
Siz yine de beni bulun.
Evet biliyorum yalan bu dünya.
Bende biliyorum, uyanılacak bir gün bu rüya.
Herkes gibi son bulacak olsam da,
Bir milim su da bile olsa hayat denen fulya,
Beni bulun.
Serkan EMİR
0 Yorum