Cam

Bir çiviyim
Durduğu yerde paslanmış
Kabul etmemiş duvarlar
Nemli toprakta kalakalmış

Bir sedirim
Taş duvar önünde yaşlanmış
Demir bacaklarım yetim
Gelen geçeni sırtlamış

Bir kemiğim
Çürük deriyle kaplanmış
Topraktan kaçan dirim
Yakalanmayacak gibi yaşamış

Hayatı sızdıran kesiğim
Sırtım kırık cama yaslanmış
Adım adım kendimi izledim
Bedenim ruhumu geç tanımış

Sezgi KARACA