Üflenmemiş Tozlar

İnsanlar eskiyi özler

Ama yaşarken hep eski derler.

Anılardır bizi güçlendiren

Ne çok birikmiş hasret tozlarımız.

Üflemeye gör,

Çıkartır mazi yaralarını,

Depreştirir üstü kapatılmış acılarını.

Belki kundaktadır doğmamış bebeği

Belki de hayalidir giymediği gelinliği…

İnsanoğlu bu yaşamı kendine dikmiş

Ama bilemezmiş ki

Gideceği yerde herkes çırılçıplakmış…

Zeynep ÖNDER