Pekâlâ, Tomris anlatıyım sen dinle
Cemal’den duyarken seni
Ben de sevdim bilir misin?
Topraktan biten bir elma çekirdeğini
Selam yolladı karşı bahçeye
Yutkundu, boğazda hapis kaldı âdem elması
Çürük değildi ki bizim elmalar
Hem kurt olsa da içinde
Allığımız belli değil mi?
Topraktır kökü desek de edebin
Yapraklarım yalandan ağır değil ki.
İnce olsa da dalımız
Bir su taşırdı kıt kanaat canımız
Şiirden ziyade sonu olan öyküye hasretim
Ne ilk dize ne de ilk ünlemim
Kelime avcısı gibi sözlük elimde
Ona şiirler yazmaya tükendim
Yavan bir edebiyat giyindim
Kravatım ifrite boyanmış
Gömleğim kirpiğinden ince
Kol düğmelerim bir bakışı kadar
Beni sorar mı bilmem ama
Köksüz olana ne edebiyat ne de toprak kâfi…
0 Yorum