En çok ‘yaşamak’ alır can
Sellerin bastığı evlerde
Sırf yaşadıkları için ölür çocuklar
Bir kez düştün mü ana karnına
Kaçış yok!
Hoş kokulu çiçek, kan davalılar, kadınlar
Yalnızca yaşadılar diye
Çürüyüp giderler birer saksının içinde
Bazen bir silahın patlayan ucu
Bazen ‘hükmetmeye yaratıldım’ sanan
Onursuz caninin çıplak eli
Yaşamak suretiyle öldürüverir onları
Ve mezar başlarında ağlayanlar
Bir gün öleceklerine ağlarlar
Bugün yaşadıklarına.
Betül Nisa GENÇ
0 Yorum