İnsan; anılarını dillendiremezmiş,
Hani elma oturmuş gibi boğazına,
Ya da dilinin ucunda sönünce kahkaha…
İnsan; anılarını unutamazmış da,
Öbür yarısını kaybedince çözülür,
Kör olurmuş yalnızlığın kursağında…
İnsan; yarım bir elma aslında,
Yalnızca sevdiğinin avuçlarında…
Ne çok şey söylüyor bu şiir… sessiz çığlıklar atıyor âdeta …selam olsun yüreğinize 🌻
Her dizesi anlamlı, birbirinden güzel, kaleminize sağlık…
Çok teşekkür ederim Arzu Hanım.
Çok teşekkür ederim Gülgün Hanım.