Aslında


İnsan; anılarını dillendiremezmiş,
Hani elma oturmuş gibi boğazına,
Ya da dilinin ucunda sönünce kahkaha…

İnsan; anılarını unutamazmış da,
Öbür yarısını kaybedince çözülür,
Kör olurmuş yalnızlığın kursağında…

İnsan; yarım bir elma aslında,
Yalnızca sevdiğinin avuçlarında…


Like it? Share with your friends!

Ahmet Gencal
İngilizce öğretmeni. Psikolojik denemeler ve öyküler ustası. Zamanla tıpkı bir çaykara gibi arıtılıp gün yüzüne çıkan damıtılmış yaşanmışlıklarını eserlerinde kullanıyor.

3 Yorum

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

  1. Ne çok şey söylüyor bu şiir… sessiz çığlıklar atıyor âdeta …selam olsun yüreğinize 🌻