Sevsen Olur mu?

Kalbime dokunsan olur mu?
Kuru ekmek soğan misali tok bir sevgiyle silsen gözyaşlarımı.
Çok bir şey istemem senden, yüreğin yüreğime gelsin yeter.
Ellerimi tutma mesela, yüreğimi gülüşlerin tutsun.
Sarılma bana, razıyım ben ekmek kadar kutsal iki bakışa.
Yüreğimden tutsan olur mu?
Çokça üşüdü garibim.
Kanadında tüyde kalmadı uçamaz ki şimdi.
Sonbahar deminde şimdi rüzgârlar.
Çok mevsim değişti,
Sıska bir meçhuliyet yaktı tüm masumiyetleri.
Çokça unutuldu ruh, bir papatyanın düşen yapraklarında.
Sen unutma olur mu?
Deme sakın bu gariple işim ne.
Bir buse kondur şu kalbe.
Öpücüğün güzel sözlerin olsun.
Bir çocuk masumiyetiyle bak dünyama.
İz bırakan yaraların acısı dinsin diye değil,
Düşün düşüm olsun diye.
Bir merhabanı eksik etme mesela.
İliştir tüm noksanlığa ruhunu, ruhum kavuşsun tamamına.
Bana şiirce bak olur mu?
Bakma arada ağladığıma sen bir kez bak bana, Gözyaşlarım mutluluğum olur nasılsa.
Yaklaş bana korkma.
Türkü dinleyenden zarar gelmezmiş insana.
Bak türkülerce yakınım dünyana.
Sevsen olur mu?
Mavice fısıldasan bana,
Gökyüzüm sen olsan,
Kokunu rüzgâr bilsem.
Bu heybetli çerçeveye, koskoca bir hayat portresi çizsek sevgimizle.
Olmaz demesen, kırmasan kalbimi olur mu?
Yutkunacaksak, özlemden yutkunsak,
Darılmasak birbirimize.
Biz olsak olur mu?
Bu kente yakışsak ikimiz.
Menzilimiz biz olsa,
Kentimiz kalbimiz,
Mahallemiz bakışlarımız olsa.
Aynı mavilikte duraklasak bir asır.
Durağımız umudumuz olsa.
Bana umut olsan olur mu?
Olmazsa
Hiç değilse “bu kente bir daha gel” şarkısını unutma olur mu?